In maart 2020 werd door Brussel het Integrated Political Crisis Response (ICPR)-mechanisme geactiveerd. Samen met de bestaande Europese overlegstructuur van de Health Security Committee (HSC) werd de covid-respons afgestemd tussen de Europese lidstaten.
Een centrale vraag over de internationale covid-respons is nog altijd onbeantwoord: Waarom lijkt de crisisrespons van verschillende landen met autonome besturen zo gelijkgeschakeld en hoe kwam dit tot stand? Op enkele uitzonderingen na, zoals de aanpak van Zweden, namen veel landen dezelfde maatregelen in dezelfde periode. Op 1 maart 2020 activeert de Europese Commissie (EC) de Integrated Political Crisis Response (IPCR) in volledige modus. Dit betekent dat het gremium op politiek niveau regelmatige afstemming heeft over op handen zijnde maatregelen om deze zo op elkaar af te stemmen.
De Health Security Committee (HSC) is een bestaande overlegstructuur van wisselende samenstelling. Hier worden gezondheidsthema’s op meer inhoudelijk vlak tussen de Europese lidstaten besproken en op elkaar afgestemd. De inbreng van de HSC wordt gebruikt in de IPCR. Onderwerpen uit de IPCR komen vervolgens aan de orde binnen de Europese Raad (ER). Hieruit ontstaan de raadsaanbevelingen.
De HSC vormt dus in zekere zin de bron van een groot deel van het coronabeleid dat de lidstaten voeren, maar ook dit committee wordt weer beïnvloed door een klein adviespanel van experts. Onder andere Marion Koopmans, Christian Drosten en Peter Piot maken onderdeel uit van dit adviespanel. Hier worden in een vroeg stadium van de pandemie de opgelegde maatregelen bedacht.
De HSC, IPCR en ER lijken een democratisch en informerend karakter te hebben, maar uit vrijgegeven WOB-documenten blijkt dat de praktijk weerbarstiger is. Er wordt stevig gelobbyd om gemeenschappelijke besluiten te sturen vanuit het landelijk belang. Wanneer men daar onvoldoende in slaagt, wordt het Europese beleid toch binnen de lidstaten overgenomen. Zo vindt het door het kleine gezelschap van experts bedachte beleid haar weg naar de crisisorganisaties van de landsbesturen. Deze crisisorganisaties zijn in veel gevallen in handen van militairen en inlichtingendiensten.
Coronamaatregelen als het Corona Toegangsbewijs (CTB), de inreisbeperkingen, de quarantaineregels, het zoönose-onderzoek, de kiemsurveillance en andere interventies worden geïmplementeerd volgens het Europese model. Ook wanneer dit niet strookt met de Nederlandse adviezen van het RIVM. Na bestudering van vrijgegeven WOB-documenten en vergaderverslagen tekent zich een opvallend beeld af van een select groepje experts dat onder leiding van Ursula von der Leyen het coronabeleid via Europese vergadergremia binnen de nationale crisisaansturing laat landen. In het geval van Nederland is dat de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid (NCTV).
Omdat de experts ook een rol spelen binnen het landelijke beleid, door zitting te hebben in adviesorganen zoals het Outbreak Management Team (OMT) en de Gezondheidsraad (GR), kunnen zij de door zichzelf uitgebrachte adviezen vanuit de EC bekrachtigen door middel van gelijkgeschakelde of ondersteunende adviezen die de landelijke organen aan de lokale crisisaansturing geven.
NCTV vertegenwoordigt Nederland bij volledige activering IPCR
Op 1 maart 2020 activeert de Europese Commissie de IPCR in ‘full activation mode’. De IPCR is een hoogambtelijk gremium dat in drie modi kan opereren: Monitoring, Information sharing en Full activation. Het verschil van de volledige modus met alleen informatie delen zit in twee aspecten: Er vindt periodiek crisisoverleg plaats tussen ministers en ambassadeur van de lidstaten en er worden voorstellen gedaan voor Europese acties. De IPCR is ook actief in verband met andere crises zoals bijvoorbeeld de migratiecrisis. In 2022 is de IPCR eveneens in Full Activation modus vanwege de oorlog in Oekraïne. Dit verklaart wellicht de gelijkgeschakelde respons van de lidstaten op alle ontwikkelingen.
De volledige activatie van IPCR in het kader van Covid-19 wordt op 27 februari 2020 binnen de lidstaten eerst voorgelegd door de op dat moment Kroatische voorzitter.
Het bijzondere is, dat er heel lang geen openheid was wie er achter de Coronamaatregelen zaten. De notulen van het OMT zijn nog steeds niet vrijgegeven. We moeten het dus doen met het onderzoeken van WOB documenten, die vaak na veel vertraging en dan ook nog zwartgelakt, worden vrijgegeven. Bijna vijf jaar na het begin van de pandemie met SARS-CoV-2, de officiele naam van het nieuwe coronavirus, is zo beter te begrijpen hoe de opdrachten werden gegeven, en door welke instanties en welke mensen.
In oktober 2024 legde minister van VWS Fleur Agema in de Tweede Kamer uit dat het Coronabeleid in opdracht was van de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid (NCTV) en uiteindelijk afkomstig was van de NAVO.
Een militaire operatie dus, die niets met gezondheidszorg te maken had. Het verwarrende is, dat het begrip Pandemic Preparedness wordt verward met infectieziektenbestrijding, een taak van de GGD en het RIVM, het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu. Voor 2020 waren de GGD’s er namelijk voor om infectieziekten als mazelen, kinkhoest etc. te helpen bestrijden.
Pandemic Preparedness heeft eigenlijk weinig te maken met infectieziekten bestrijden. Het is onderzoek wat voornamelijk virologen doen om de mensheid te beschermen tegen komende pandemieën. Dat klinkt heel mooi, maar de praktijk is heel wat minder fraai.
Neuroloog Jan Bonte, die in 2020 werd ontslagen vanwege zijn kritiek op de Coronamaatregelen, schreef de afgelopen jaren een boek over Corona en de herkomst van SARS-CoV-2. Zijn trilogie, die binnenkomt uitkomt, gaat over SARS-CoV-2, de mogelijkheid van een labontsnapping uit het WIV in Wuhan, eerdere labontsnappingen, Pandemic Preparedness en One Health. De Nederlandse Marion Koopmans speelt een prominente rol in de trilogie.
Marion Koopmans in adviespanel Ursula vd Leyen
De Health Security Committee (HSC) van de Europese Commissie laat zich vanaf 17 maart 2020 adviseren door een twee dagen eerder opgericht team van wetenschappelijke experts, zo blijkt uit een situatierapport van VWS. Wanneer men via de site van de Europese Commissie probeert te achterhalen wie deze experts zijn, wordt verwezen naar een verwijderde webpagina. Via het internetarchief van Webarchive is de pagina nog wel te openen. Doorklikken naar de pagina van het wetenschappelijke adviespanel, leert dat het Nederlandse OMT-lid Marion Koopmans deel uitmaakt van de Europese adviesgroep.
Koopmans is in deze periode ook lid van de clandestien opererende Denktank Desinformatie, waar informatie wordt bestreden en gecensureerd die strijdig is met de geldende overheidsnarratieven. De virologe kan dus enerzijds invloed uitoefenen op hetgeen wat als desinformatie wordt beschouwd en anderzijds ingrijpen op deze desinformatie.
Samen met mede-panellid Christian Drosten heeft Marion Koopmans de validatiepaper geschreven van de PCR-test. Het inrichten van de testmaatschappij door middel van massaal testen en de uitrol van testcertificaten in Europees verband, zijn ongetwijfeld ook vruchten van de HSC waaraan het duo adviezen heeft uitgebracht.
De expertgroep wordt voorgezeten door president van de EC, Ursula von der Leyen.
Naast Marion Koopmans zijn de overige commissieleden:
- Peter Piot. Een Belgische wetenschapper die het Ebola-virus ontdekte, was de assistent secretaris-generaal van de Verenigde Naties en trad in 2009 in dienst bij de Bill& Melinda Gates Foundation (BMGF).
- Arnaud Fontanet. Een Franse medisch epidemioloog die voor de World Health Organization heeft gewerkt. Tijdens de covid-crisis was hij onderdeel van de Franse wetenschappelijke raad die de Franse regering adviseerde. Het Franse OMT. Ook zijn naam duikt op in diverse door de BMGF gesponsorde studies.
- Lothar Wieler. De Duitse dierenarts en microbioloog is voorzitter van het Robert Koch Instituut (RKI) en lid van de Europese adviescommissie van de World Health Organization (WHO). RKI is de Duitse evenknie van het Nederlandse RIVM. Het RKI ontving in 2019 en in 2021 donaties van de BMGF voor onder andere vaccin-ontwikkeling. Daarnaast heeft Wieler diverse banden met NGO’s die weer worden gefinancierd door of verbonden zijn aan Wellcome Trust.
- Christian Drosten. Uit een belangenverklaring blijkt dat Drosten banden heeft met BMGF, de WHO, de EU en de Duitse federale overheid. In maart 2020 doneerde BMGF $ 250.000 aan het virologisch instituut Charite waar hij de scepter zwaait. Drosten is ook lid van de NGO CEPI, waar BMGF en Wellcome Trust de grootste financiers van zijn.
- Maria Capobianchi. Als Bioloog is Capobianchi verbonden aan de WHO. Zij zou met haar onderzoeksteam het coronavirus hebben geisoleerd.
- Kåre Mølbak. Epidemioloog aan de universiteit van Kopenhagen.
Samenvattend kun je stellen dat de Europese Commissie, onder persoonlijk toezicht van Ursula von der Leyen, grote invloed heeft uitgeoefend op het coronabeleid van de Europese lidstaten. Door middel van het aanstellen van een eenzijdig inhoudelijke expertgroep, waar medische kennis dun gezaaid is, werd en wordt invloed uitgeoefend op de Health Security Committee en daarmee de IPCR, de Europese Raad en de landelijke crisisorganisaties.
Marion Koopmans, Christian Drosten, Peter Piot, Arnaud Fontanet en Lothar Wieler van het EC-expertpanel hebben meerdere conflicterende belangen, zoals bijvoorbeeld de ontwikkeling van de validatiepapers van de PCR-test die zou worden ingezet voor het massaal testen van mensen zonder symptomen. Werkzaamheden voor de Bill & Melinda Gates Foundation, Wellcome Trust, het adviseren van de landelijke crisisaansturing, het beoordelen wat desinformatie is en het uitvoeren van projecten waarover zij zelf adviseerden, zijn enkele voorbeelden van het voorgaande punt.
Maatregelen zoals reisbeperkingen, quarantaine, testbeleid, vaccinatiebeleid, vaccinatiedrang en -dwang, de avondklok en diverse projecten zoals nertsenonderzoek en sequencing (kiemsurveillance), komen voort uit de Europese Commissie (EC). Voor politiek gevoelige onderwerpen oefende de EC hoge druk uit door de lidstaten weinig tijd te geven om vervolgens met officiële communiqués het beleid te bekrachtigen. Lidstaten werd zo weinig ruimte geboden om het eigen beleid te bepalen en zelfstandig naar de feiten te kijken. Het voorgaande uit zich wanneer standpunten van het RIVM ondergeschikt worden gemaakt aan de Europese beleidslijnen. De Europese Raad, de IPCR en de HSC met het expertpanel zijn optimaal in stelling gebracht om het centrale beleid te beïnvloeden. De IPCR is een soort parlement waar besluiten worden genomen buiten de kennis van de parlementen van de lidstaten. Met als belangrijk onderscheid dat het IPCR-parlement onder grote invloed opereert van andere gremia met experts en de EC zelf. Voor de Nederlandse situatie geldt datzelfde mutatis mutandis voor de NCTV.
Bronnen: artikel Cees van den Bos https://bomenenbos.substack.com/p/coronabeleid-bepaald-door-de-europese
Trilogie Jan Bonte https://janbhommel.nl/product/de-wuhan-trilogie-corona-ontsnapt-uit-het-lab/
