Column van Els van Veen, huisarts. Eerder verschenen in https://deanderekrant.nl/
De afgelopen bijna twee jaar eisen hun tol. Ik merk bij mezelf en de mensen om me heen machteloosheid en moedeloosheid en woede. Het gevoel dat je je niet meer kunt beschermen tegen een overheid die steeds verder je privé-leven binnendringt. En vooral het gevoel dat je je kinderen niet meer kunt beschermen is fnuikend. Nu gaan er weer geruchten dat men de CoronaPas voor sportscholen wil inzetten. En weer zijn de jonge mensen de dupe.
In de laatste Andere Krant schreef Pieter Stuurman dat er sprake is van ‘oorlog’, een psychologische oorlog van de overheid naar haar burgers. Vanaf het begin zijn bijna alle media ingezet in die oorlog. Kritische geluiden werden gecensureerd, geridiculiseerd en verdacht gemaakt.
Het is normaal om je in zo’n geval machteloos en moedeloos te gaan voelen. Of om rancuneus te worden. Maar in beide gevallen breng je jezelf schade toe. Wrok maakt innerlijk bitter, wrok maakt een zuur mens van je.
De afgelopen maanden dacht ik net als Pieter Stuurman dat we in een oorlogssituatie zijn terecht gekomen. En wij zijn niet de enige. Al tijdens de eerste lockdown vertrouwde een oude dame mij toe ‘weet u, dokter, ik heb de oorlog nog meegemaakt. Maar dit is erger. In de Tweede Wereldoorlog waren de Duitsers de vijand, maar nu is het onze eigen regering’.
We kunnen beter onderkennen dat we wapens nodig hebben. Ik geloof erg in het wapen van de pen. En het wapen van de humor. Als je kunt lachen om een situatie, neem je mentaal éven de broodnodige afstand. Je kunt niet 7 x 24 uur met de Corona-situatie bezig zijn. Dat is buitengewoon ongezond. Bovendien, op de beslissingen van de regering hebben wij geen invloed. Wij kunnen de media niet veranderen in hun berichtgeving.
Maar wat we wel kunnen is onze eigen houding bepalen. Ik heb de afgelopen maanden vaak aan het bekende verhaal van David en Goliath gedacht. Iedereen kent dat verhaal wel. David moet het in zijn eentje opnemen tegen een brallende reus. Eerst krijgt hij een zware wapenuitrusting aangetrokken. Maar hij kan zich hier nauwelijks in bewegen. Dus die wapenuitrusting trekt hij uit en hij gaat zoals hij is; een herdersjongen, bedreven om schapen te beschermen tegen wilde dieren. Hij neemt zijn slinger en wat scherpe steentjes mee. Daarmee verslaat hij Goliath. Met één welgemikt schot tussen zijn ogen. De reus valt met donderend geraas op de grond.
Het verhaal van David en Goliath is inspirerend voor mij en ik hoop ook voor jullie. Het is belangrijk om te zien wat je wel kunt doen aan een situatie. Of, als je niets kunt doen, om dan afstand te nemen en goede tijd door te brengen. Om te ontspannen en zodoende weer op te laden. Want deze oorlog kon wel eens lang duren. Het is geen sprint, maar veel meer een marathon. Wij zijn allemaal unieke en kwetsbare mensen. Wij hebben allemaal onze eigen wapens om ons teweer te stellen in deze oorlog. Ik nodig jullie uit om met open vizier en met jullie eigen talenten op te staan en je eigen unieke talenten te gebruiken in deze dystopische psychologische wereld-oorlog.
